Boksles buiten, zwembad met piches , n poco triste

Buenos dias,

Gisteren door de man van Diana meegevraagd naar zijn moeder voor moederdag, was supergezellig gewoon een grote familie zoals wij dat in Marokko ook altijd hebben met eten en drinken en kletsen. Om hier te komen moesten we wat verder de wijk in en dat is anders dan waar de toeristen komen, maar super om te ervaren net als toen ik gisteren op de fiets rondreed.

Vandaag lekker op tijd wakker en naar school. Om 8 uur tarea, huiswerk, en daarna om 9 uur weer met Jorlan naar de oogarts toe, geen arts in huis dus om 10 uur terugkomen, om 10.30 was hij er eindelijk, een test gedaan en nog steeds niet duidelijk of hij niet goed leest of niks ziet, tegen mij zegt Jorlan dat hij niet veel ziet maar we zullen zien. Woensdag wederom naar de oogarts voor een ander soort test. De rest van de kids heeft om 10 uur baseball gedaan.

Om 11 uur de eerste boksles waar de kids al dagen naar uitkijken, helemaal gaaf, we zijn buiten een warming up gaan doen en daar ook gebleven, de kids vonden het echt super. Na wat techniektraining zijn we op het lichaam gaan sparren. Dit moest wel heel voorzichtig en sommige waren wat wild, maar gelukkig zijn ze hier niet zo kleinzerig en komt dat zeker goed. Over kleinzerig gesproken, van de week waren de kids aan het breakdansen toen er eentje op zijn mond viel en een gat zo groot als een krater in zijn mond had.
Ik zei nog koelen of wel hechten, neehoor niets aan de hand, dat zijn nog eens echte bikkels die niet huilen om een beetje pijn!! Gewoon een beetje water om te spoelen en dan is het goed.

Na de boksles naar huis gegaan want ik was behoorlijk bezweet en de kids ook, even onderweg naar huis een broodje gegeten en een douche genomen. Op naar het zwembad waar ik mijn Spaanse les voorzet.. Een piche in het zwembad, spreek je uit als pietje, haha dat is een eend, ik moest wel lachen omdat het zo op de naam Piet lijkt maar dan een chikita, kleintje.

Na het zwembad snel naar het Hostel, mijn de tas neergezet om en mijn NICA-shirt op te gaan halen en vast wat locals gedagzeggen en toen begon het...

Eenmaal in Hostal mijn foto´s op de computer gezet en toen werd ik een beetje triest, ik moet over 2 dagen weg hier, weg van de kids, weg van het land, weg van de mensen die mij zoveel liefde hebben gegeven en nog steeds, het voelt niet goed om al weg te gaan, maar ik weet zeker dat ik terugkom en snel..Ik weet dat ik niet moet denken aan weggaan maar het is wel bijna. Ik ga morgen weer naar school en dan gaan we nog een dagje boksen want dat willen ze zo graag en het gaat uiteindelijk om de kids. En daarna nog maar 1 dagje lesgeven en dan wordt het afscheid nemen van de kids, ´s'avonds nog wel salsa-les dus dan zie ik mijn favoriete Spaanse leraar nog even maar dan zijn de kids al weg... Voor de laatste dag wil ik een bellenblaas afscheid doen, kheb niet voor niets voor 3 kg bellenblaas meegenomen, de bellen staan voor adios Ilham, adios NIÑOS...

Donderdag moet ik hier om 3 uur weg om om 4 uur op de luchthaven te zijn en om 6 uur de lucht in te gaan naar Houston alwaar een hele andere Ilham zal rondlopen als op de heenweg..that´s for sure..

Nou genoeg triest gedaan, voor nu ga ik even wat eten denk ik maar en dan morgen weer fris op...


Hasta MAÑANA....